Samen

Deze ochtend trokken we strijdvaardig naar de bestralingsafdeling voor de vijfde sessie. Dit keer ging grote broer Seppe ook mee. Hij entertainde Lucas in de wachtzaal (of misschien was het wel omgekeerd) tot we aan de beurt waren. Mama en papa gingen met Lucas mee de bunker in en zongen nadien samen door de intercom.

We maakten aan de verpleging heel rustig en vriendelijk duidelijk dat het écht veel vlotter loopt als we dit alles samen kunnen doen en daar hadden ze alle begrip voor, meer nog, ze vonden het sterk en lovenswaardig.

Blijkbaar was het ‘gesprek’ van gisteren het initiatief van één persoon, en niet een algemeen gevoel op die afdeling. In elk geval hebben we het helemaal op onze manier kunnen doen en kwamen we quasi uitgelaten buiten.