Morgen gaat iedereen terug naar school. Grote broer Seppe wellicht niet, want die wordt geplaagd door een stevige griep. Maar voor het eerst sinds mei 2013 gaat iedereen in ons gezin naar school en/of het werk. Een nieuwe mijlpaal in ons leven-na-kanker!
Hoewel we het nieuwe jaar goed feestend ingezet hebben met vrienden, familie en buren, slaat nu veeleer de 1-september-stress toe: toch nog snel even de jassen, mutsen, sjaals en boekentasjes in de was (waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht?!), brooddozen (oh jee, voor Ruth nog geen gekocht, dat wordt improviseren morgen) en drinkflessen uit de kast en schoenen poetsen. En nog maar even verder piekeren hoe we de ochtendspits best organiseren: hoe laat moeten we uit bed, wie maakt de kindjes klaar, hoe laat moeten we vertrekken …
Voor papa en Ruth is morgen wel de grootste mijlpaal. Papa is meer dan zeven maanden thuis geweest en moet nu halverwege het schooljaar starten. Ruthje zegde twee weken geleden de crèche vaarwel en start morgen haar schoolcarrière.
Hoe het doodgewone buitengewoon lijkt en voor minstens evenveel kriebels in de buik zorgt als al het ongewone dat we de afgelopen maanden hebben meegemaakt …
Lucas for Life vzw 