Op 1 juni is het exact een jaar geleden dat de dokters in het UZ voor ons een diagnose klaar hadden. Na een onvoorstelbare week van testen, ingrepen, onderzoeken, scans en nog méér testen, konden ze ons eindelijk met zekerheid zeggen wat er met onze zoon aan de hand was. De diagnose was uiteindelijk bijna een opluchting, na een hele week afwachten, gissen, ons voorbereiden op ondenkbaar slecht nieuws. Want we kregen ook meteen een behandelingsplan én voorzichtig hoopvolle vooruitzichten. Meteen nadien startte de eerste chemokuur.
Voor de autoriteiten is Lucas sinds die eerste juni een gehandicapt kind. We kregen aangepaste kinderbijslag, een maandelijkse zorgpremie, extra tussenkomst van mutualiteit en hospitalisatieverzekering, een parkeerkaart voor gehandicapten, een buskaart voor een gemachtigd begeleider en vermoedelijk nog meer, maar dat zijn we al vergeten.
Vanaf morgen is Lucas ook voor de autoriteiten weer een gewoon gezond kind en vallen al die uitzonderingen weg.
Gelukkig maar.