Overleg

Deze dag begint veelbelovend: het herstel dat zich gisteren al aandiende, zet zich vandaag verder door. De koorts blijft binnen de perken en Lucas voelt zich duidelijk pakken beter dan de afgelopen twee weken. Hij ziet nog bleek en klaagt nog steeds van hoofdpijn, maar hij is meer uit dan in de zetel, heeft zin om dingen te doen en is de hele dag door goedgezind. Voor het eerst in dagen heeft hij honger en lijkt het eten hem ook écht te smaken.

Om 11 uur hebben we een afspraak in Gasthuisberg om de laatste scan te bespreken met de bestralingsarts en de kinderoncoloog. Beiden zijn nog steeds enorm verbaasd over het totaal andere beeld op deze scan dan op de vorige. Wanneer we dan gezamenlijk zijn huidige ziektebeeld overlopen, komen we tot een nieuwe hypothese: misschien is daar diep vanbinnen in zijn hoofd een stevige ontsteking actief. Of het dan om een ontsteking van gezond, necrotisch, dan wel tumorweefsel gaat, kunnen we op basis van de scans helaas niet zien. Uiteindelijk blijkt weer maar eens hoe noodzakelijk de biopsie van maandag is om zekerheid (of iets dat daaraan grenst) te krijgen.

Ook al moeten we het weer zonder zekerheden of garanties stellen, we verlaten de bestralingsafdeling toch met nieuwe hoop en een hart onder de riem. Het is duidelijk dat de huidige onzekerheid niet alleen voor Lucas en ons, maar ook voor de artsen zenuwslopend is.  We voelen in elk geval heel veel empathie en begrip.

Maandag worden we om 7u in het ziekenhuis verwacht voor een ‘uitgebreide’ weefselname.  De eerste resultaten mogen we volgende week vrijdag – uitgerekend op Lucas’ 7de verjaardag – verwachten. Dat moet toch een gelukkig voorteken zijn, niet?