We zitten op Dagzaal pediatrie. De bloedname deze ochtend was niet ok, rode en witte bloedcellen beneden alle peil, dus moet er een bloedtransfusie gebeuren.
Het is een dag van lang wachten: eerst op de bloedresultaten, daarna op het bloed en vervolgens nog op een pomp. De dagzaal is erg druk, maar Lucas doorstaat het wonderwel. Hij heeft nog steeds veel pijn en een heel vieze smaak in zijn mond en voelt zich nogal slap, maar het lukt toch om even te knutselen.
Ondanks de pijn, slaagt hij erin weer een absolute culinaire topper te creëren: chocoladeijs afgewisseld met pickles chips. Hoe hij het binnen krijgt is ons een raadsel, maar het smaakt en het geeft duidelijk ook energie.
“Lucas jongen, ik ben hier met je biefstuk zonder friet” zegt topverpleegster Rita wanneer ze eindelijk een pomp gevonden heeft om de transfusie te starten. We moeten allebei lachen. Wat een geluk dat er verpleegsters zijn als Rita! Op slag vergeten we onze verveling en sluimerende ergernis.
Het bloed druppelt rustig in, Lucas heeft het chocoladeijs intussen ingeruild voor ijswater en het knutselen is net weer van start gegaan. Hopelijk zijn we over een uur of twee thuis.
Lucas for Life vzw 