Lucas was dit weekend nog steeds ziek. Gisterenmorgen begon met hevige misselijkheid, maar het braken bleef uiteindelijk achterwege. Eenmaal we hem konden overtuigen wat cola te drinken, voelde hij zich wat beter. Het eten lukte mondjesmaat en in de namiddag ging hij met Ruth spelen bij tante Machteld en tante Reinilde. Dat lukte vrij goed, maar eenmaal weer thuis was zijn kaarsje snel uit.
Vandaag werd hij weer met stekende maagpijn en heel erg misselijk wakker. Dit keer lukte de truc met de cola helaas niet. Hij moest twee keer zwaar braken en had regelmatig stekende pijn in zijn hoofd en nek. Rechtop lopen of zitten lukte amper, hij kroop letterlijk over de grond. Van koorts is er nog steeds geen sprake. Na een flinke middagdut voelde hij zich merkbaar beter, maar de eetlust is nog ver te zoeken.
We zijn voor de verandering heel blij dat we morgen op dagzaal worden verwacht, want de onzekerheid is intussen enorm. We hopen dat ze hem volledig binnenstebuiten keren en een diagnose stellen. Je voelt je zo machteloos als je kind zich zo ellendig voelt.
Het is toch altijd verschieten als Lucas een mindere periode heeft. Altijd is er de hoop dat de oorzaak toch iets onschuldig blijkt te zijn. Wij leven erg met jullie mee en wensen voor morgen dat het mag meevallen en Lucas zich vlug beter voelt. Dikke knuffel uit Roeselare.
we leefden mee met de deugddoende, -met ups en downs- vakantie voor jullie van groot tot klein. Hopelijk kan Lucas opnieuw meer comfort krijgen…we zenden al het licht jullie kant uit…