Plots uit het niets, wou Lucas gisterenavond mee aan tafel in de rolstoel. Hij at een paar hapjes mee en bleef nadien nog even helder. Na een onrustige nacht, kregen we deze voormiddag opnieuw een korte heropleving in de rolstoel. Hij wou zelfs naar school om zijn rolstoel te laten zien, waarvoor hij uiteindelijk veel te moe was. Als klap op de vuurpijl wilde hij deze namiddag nogmaals in de rolstoel mèt uitgebreide pogingen om te eten èn zelfs samen te tekenen. Dat laatste is letterlijk weken geleden. We hadden niet meer durven hopen dat nog (even) te mogen meemaken.
We beseffen tegelijk dat deze korte momenten van ‘herleven’ waarschijnlijk laatste opflakkeringen zijn van een strijd die binnenkort wordt verloren. Hij gaat onmiskenbaar achteruit. Maar het toont Lucas zoals we hem voor altijd in ons hart willen bewaren; strijdlustig en koppig volhardend, een echte held.
Ik bid elke dag voor lucas en voor jullie. Veel sterkte
Ja, je bent ridder Lucas of je bent het niet, hé!
Goed zo ! Geniet ten volle van deze unieke momenten.
Heel veel sterkte en dikke knuffels.
Heel veel sterkte in deze dagen.
We leven, voor zover dat kan, met jullie mee.
Pfff…
Dit klinkt zo surrealistisch en is helaas zo reëel 😢
Hoop met jullie op nog van die heldere momenten, van die opflakkeringen…
Al moet de confrontatie met wat komt eens zo hard zijn hierdoor, al komt het gevoel ‘zou t misschien dan toch…’ misschien boven… Her zijn momenten die in jullie geheugen, hart en ziel gegrift zullen staan… Zo kostbaar…
Veel liefde …
Veel warmte…
Veel sterkte…
X
Kirsten en co
Een ❤ voor jullie held …
Zo’n moedig ventje ! Veel liefs aan iedereen die Lucas graag ziet.
wij leven met jullie mee… elke dag….liefs, N
Enkel liefde wensen we jullie, geborgenheid, tederheid, vele knuffels, hopelijk nog intense momenten, ik kan alleen hopen dat Lucas zo weinig mogelijk pijn moet ondergaan,, dikke zoenen uit Brugge ..
Ontroerend….
Artiest Lucas!