Lucas heeft altijd een grote interesse gehad in het verzamelen en koesteren van spulletjes: een mooie pennendoos met speciale balpennen, een chique portefeuille -met ècht geld- in een bijpassende handtas en zelfs een ‘schatkist’ vol gommen, slijpers, notablaadjes en kleine speelgoedjes. Met dit alles kon hij uren bezig zijn. We noemden hem soms al grappend onze ‘jager-verzamelaar’ of onze ‘ekster’; steeds op zoek naar nieuwe mooie dingen om zijn collectie te vervolledigen.
De interesse voor zijn spulletjes was de afgelopen maand helemaal weg, samen met zijn energie en andere interesses. En dit betekende voor ons reeds een afscheid van een deel van hem. Maar het versieren van de kerstboom en de rolstoel afgelopen weekend, heeft dit alles op een of andere manier terug naar boven gehaald. Dag na dag verzamelt Lucas weer meer ‘schatten’ rondom zich; ofwel uitgestald op het tafeltje van zijn rolstoel, ofwel op zijn bed binnen handbereik naast zijn hoofdkussen geschikt. Het voelt alsof we (voor even) een stukje van onze zoon hebben teruggekregen.
En deze ochtend kreeg Ruthje plots ook haar ‘grote broer’ terug; met twee welgemeende knuffels en een hele tijd samen aan hun bureau zittend, toonde Lucas overduidelijk dat hij opnieuw de kracht heeft om interesse en geduld te tonen voor zijn kleine zus. Ruth begreep onmiddellijk de waarde hiervan en reageerde dolenthousiast. Ook na school zat Lucas reeds klaar aan het bureau en genoten ze samen van elkaars aanwezigheid, met af en toe een zacht aaitje tussendoor. En na het eten – voor één keer zelfs naast elkaar aan tafel, eindigde de dag naast elkaar kijkend naar TV, elk in hun ‘rolstoel’. Ruth kent nog niet de woorden, maar ze bezit wel de expressie om uit te drukken hoe blij en dankbaar ze is dat ze (dan toch voor even) haar grote broer terug heeft. Haar hele ochtend en avond stonden in het teken van haar broer: strijkparelen voor Lucas, tekenen voor Lucas, Lucas’ vuilnisbakje leegmaken en nog veel meer …
Beide zijn voor ons de voornaamste barometer voor hoe Lucas zich momenteel voelt. Weert hij alles en iedereen, dan voelt hij zich slecht. Laat hij papa en/of mama toe, dan gaat het redelijk. Maar toont hij belangstelling voor zijn “schatten” en stelt hij zich open voor Ruth, dan voelt hij zich echt goed. We zijn er ons ten volle van bewust dat dit in een vingerknip weer gedaan kan zijn, maar het is onbetaalbaar dat we dit nog mogen meemaken.
Lucas for Life vzw 
Zo mooi!
Het doet mij al deugd om dit te lezen, voor jullie moet dit dan gewoon onbeschrijfelijk zijn. Ik kan alleen maar zeggen … haal kracht uit deze fijne momenten.
Lieve ouders, wij maakten vanmiddag een kaarsje aan voor jullie, voor jullie gezin, voor Lucas, in de benedenkapel van de H.Bloedkapel in Brugge. Uit dankbaarheid. O
m jullie. Om zoveel léven waarin wij mogen! delen. Daar kunnen wij alleen maar héél dankbaar voor zijn!
Super bien profitez encore de ces beaux moment
Deze twee schattekes zitten voor altijd in mijn hart … en jullie ook natuurlijk !!!
Zo hartverwarmend… Stiekem hoop ik met jullie mee op nog heel wat van deze mooie dagen…
Genieten… van elkaar zoals jullie altijd doen en nu nog meer…ik wens jullie nog massa’s “genietmomenten”, dikke knuffel
Hartverwarmend open doekje momenten. Slorp ze op met huid en haar. Wat vlammetjes allemaal niet kunnen …
Zo’n mooie foto van Lucas en zijn zusje…. heel mooi geschreven, Dieuwer. Wij hebben die momenten thuis eigenlijk zo vaak terwijl we er gewoon aan voorbijlopen als kippen zonder kop, gestresseerd door werk en examentijd.
Mensen en kinderen in jullie situatie herinneren ons er aan hoe waardevol die momenten zijn, want we zouden het af en toe durven vergeten. Zo zie je maar nog eens dat jullie nog veel meer ‘geven’ dan je denkt, Dieuwer. Voor mij is het een eer om jouw blog te mogen lezen, en dat hebben ook wij aan jullie lieve Lucas te danken. Zijn gezichtje staat altijd zo lief op de foto’s, net zoals dat van jullie Ruthje.
Als je schrijft over Lucas zijn goeie momenten herinner ik me zelf terug leuke dingen van mijn eigen kinderen toen ze jonger waren. Het verzamelen van spulletjes… geniet ervan, het is jullie zo van harte gegund. In gedachten geniet ik met je mee als ik Lucas voor mij zie, terwijl hij zijn spulletjes uitstalt op het rolstoeltafeltje. Ik wens jullie een mooie kerstperiode toe, met heel veel huiselijke ‘warmte’, geborgenheid en genegenheid, genietend van jullie 2 mooie kindjes en alle mensen die met jullie begaan zijn. Dank je om mijn dag zo mooi te laten beginnen met wat je gister schreef en aan ons toonde want dat zal ook terug mijn omgeving aangenaam beïnvloeden. Het beste