Ruth heeft al van bij haar geboorte forse amandelen. Tot nu toe veroorzaakten die niet echt veel last, maar de laatste weken moet ze na elke maaltijd lange tijd hoesten en kuchen. Na een hele tijd, soms wel een paar uur, en veel drinken, houdt het gekuch vanzelf op, tot de volgende maaltijd.
Een bezoekje aan de huisarts voor dit niet echt ernstige, maar wel vervelende kwaaltje, leidde tot de vaststelling tot de rechteramandel groter is geworden ten opzichte van een maand geleden. Een verwijsbrief naar de NKO-arts, levert helaas pas een afspraak op op 26 april. Nog een eeuwigheid dus.
Dit belachelijke medische akkefietje, zit nu al twee dagen in ons systeem. De paralellen zijn dan ook niet te ontkennen: vijf jaar, tweede kleuterklas, vergrote amandelen zonder meteen aan iets ernstigs te denken, een afspraak bij NKO waar we weken moeten op wachten, …
De kans dat een kind het soort kanker krijgt dat Lucas getroffen heeft, is er eentje van 4 op 1 miljoen. Maar als je dat lot al eens getrokken hebt, zijn dat soort cijfers geen geruststelling meer. We doen ons best rustig en rationeel te blijven en onze demonen onder controle te houden. Deze irrationele angsten steken sowieso regelmatig de kop op en dienen bedwongen te worden.
Ik kan me voorstellen wat er allemaal door jullie hoofden spookt … Als je wil: wij hebben een afspraak bij een NKO-arts op 31 maart hier in Kortrijk. Gewoon voor het dichtetsen van 2 linkerneusgaatjes (bij 2 zonen die te vaak bloedneuzen hebben). Hun rechterkant werd al 6 weken gedaan, maar daar is dus niets dringends aan. Ik kan gerust voor ons een andere afspraak maken. De afspraak is bij dr. Vercruysse. Je belt maar bij interesse.
Chapeau voor de poging om rustig en rationeel te blijven. Is het geen optie om de telefoon te nemen en de situatie uit te leggen op het secretariaat van Nko? Als er iemand recht heeft op voorrang dan denk ik dat jullie dat wel zijn. Jullie zenuwen zijn kapot tegen eind april. X