Lucasforlife#9

Kathleen stuurt ons volgende herinnering, eentje die we zelf al waren vergeten…

Het betekent misschien niets, maar toch… November 2013 werd mijn jongste zoontje opgenomen op de infectieafdeling in Gasthuisberg. Jullie waren er toen met lucas. De papa sprak mij nog aan omdat hij het zielig vond dat mijn zoontje zoveel weende. Ik had jullie toen al vaak met maskertje op de gang zien heen en weer wandelen en het raakte mij dat papa medeleven toonde terwijl het voor mij bijna een kwestie van schaamte was: mijn kleine man kon na 4 daagjes thuis verder uitzieken, jullie gingen nog weken, maanden, jaren door en alsnog verloor jullie dapper mannetje zijn strijd!!!
Ik zie hem nog zo lopen met zijn infuusstandaard achter hem. Mama, papa, vaak ook kleine zus, hij was nooit alleen. Hij lag toen op infectie omdat er op oncologie geen plaats was. En hij at niet en kreeg dus voeding via infuus. Dat hij het niet haalde raakt me enorm… Ik zal hem altijd blijven zien lopen. Hij was vrolijk, levenslustig. Ik had en heb oneindig veel bewondering voor jullie. Veel moed veel sterkte!!!