Zachte kanker

“Mama, hoe krijg je eigenlijk kanker?” vraagt Lucas deze middag aan tafel. “Dat kan op verschillende manieren” zeg ik. “Jij hebt kanker gekregen doordat er toen mama’s eitje samenkwam met papa’s zaadje, één klein verkeerd celletje is gegroeid. En dat celletje is nu kanker geworden.” Lucas denkt even na. “Welk celletje is dat, mama?” “Het is een celletje in jouw spieren. In je lichaam heb je harde delen, voel maar eens aan je armen en je benen en je ribben. Dat is allemaal heel hard.” Lucas voelt en knikt bevestigend. “Maar je hebt ook zachte delen. Voel maar eens aan je armen en benen. Rond het hard zit ook nog een beetje zacht. En dat zachte, dat zijn je spieren.” Lucas voelt en vraagt. “Kun je ook harde kanker krijgen of alleen maar zachte?” Ik onderdruk een lachje en zeg dat je harde en zachte kanker kunt krijgen. Lucas eet rustig verder. Plots zegt hij: “Mama, ik ben blij dat ik zachte kanker heb, want daarvan kun je sneller genezen dan van harde kanker.” Verrast vraag ik: “Ah ja, waarom dan wel?” Lucas, heel ernstig en overtuigend: “Omdat zachte dingen gemakkelijker te eten zijn dan harde dingen. Chemo Kasper zal de zachte kankercelletjes veel sneller kunnen opeten dan de harde he mama? Want voor de zachte celletjes moet hij veel minder hard bijten. Dus ik zal sneller genezen!” En tegen zoveel kleuterlogica weet mama weer heel eventjes niks in te brengen …