Naast de kleuterlogica van Lucas, krijgen we meer en meer te maken met Ruthjes ondoorgrondelijke hersenspinsels. In volle transformatie van peuter naar kleuter, levert dat bijzonder hevige, maar ook grappige taferelen op. Wanneer papa met kaalgeschoren knikker aan de ontbijttafel komt, roept Ruth enthousiast “Oooooh, papa mooooooi! En Lucas ooke mooi!” Papa en Lucas glunderen. Even later volgt “Nie mama nie mooi.” Daarop volgt een heuse welles nietes discussie tussen broer en zus over de al dan niet mooie mama.
Enkele dagen later heropent Ruth de discussie aan de ontbijttafel, met een verrassende conclusie: “Papa mooi. Lucas ooke mooi. Mama nie mooi, mama Pwàgggtig!!!” Wat meteen volmondig bevestigd wordt door papa en Lucas. En zo is iedereen tevreden. En mooi.