Deze ochtend mochten papa en Lucas het ziekenhuis al vroeg verlaten. De zesde chemobehandeling zit er alweer op! Het was wel een zware dobber deze keer: buikkrampen, niks kunnen binnen houden en grote vermoeidheid. “Chemo Kasper is deze keer echt wel zijn brilletje kwijt he mama” zei Lucas gisteravond tussen twee overgeefbeurten door, “hij is al mijn maag- en buikcelletjes aan het opeten in plaats van de kankercellen. Daarom heb ik zoveel buikpijn en moet ik zoveel overgeven.”
Deze ochtend kwam Lucas heel uitgelaten thuis, dolblij dat hij het ziekenhuis weer eventjes achter zich kan laten. Na de middag sloegen de vermoeidheid en de misselijkheid weer toe. Maar hij kan hier lekker recupereren in ons warme huis – met dank aan de loodgieter die nog deze morgen de verwarming kwam opstarten. Nergens beter dan thuis!