Ook tijdens de voorbije chemo zei Lucas regelmatig “Ik wil naar huis!!!” Zeker wanneer hij zich ellendig voelt, wil hij gewoon thuis zijn. Daar is het ziek voelen altijd net iets minder erg. Op de dag dat we naar huis mogen, willen we dan ook zo snel mogelijk kunnen vertrekken. Afhankelijk zijnde van verpleegsters en dokters, vraagt dat enige oefening.
Deze ochtend hebben we ons eigen record kunnen verbreken dankzij de lieve nachtverpleegster die op het einde van haar shift het infuus nog wou verwijderen. Om 7u30 reden we reeds naar huis, het ontbijt tegemoet. Gelukkig maar, want Lucas heeft vandaag nog heel veel last van de bijwerkingen. En ook wij vangen dat liever thuis op.