Met kinderen loopt het toch nooit helemaal zoals je wil. Zo sterk als we Ruth proberen te stimuleren om ‘groot’ te zijn – “Ruthje, je bent al een grote meid, jij kan toch al pipi op het potje doen.” Waarop Ruth luidkeels te kennen geeft dat “Guthje isse kleine meid. Guthje nie op potje nie gaan”. – zo sterk zou ik Lucas in bepaalde opzichten nog wat kleiner willen houden. Hij is altijd leergierig en ondernemend geweest, maar sedert zijn ziek zijn, heeft hij een paar heel grote sprongen gemaakt. We zien de kleuter meer en meer plaats maken voor het lagere schoolkind dat ongeduldig en springerig om de hoek komt piepen. Zijn ongeduld en vastberadenheid daarbij zijn treffend, evenals het geloof in zijn eigen capaciteiten. “Ik ben supersterk he mama, sterker dan jou en papa en nog véél sterker dan de kanker. En weet je tot hoeveel ik kan tellen? Wel tot honderdmiljoen!”
Toegegeven, bescheidenheid is voorlopig nog niet zijn sterkste eigenschap, maar het zelfvertrouwen en de wil om er te geraken zijn in elk geval wél aanwezig. En in de strijd die hij momenteel moet voeren, komen we daarmee al een heel eind.
Lucas for Life vzw 
Een ernstige ziekte haalt rare toeren uit met een mens of een kind, en het zijn niet altijd noodzakelijk negatieve toeren. Zelf dacht ik bv. vroeger dat je maar één keer in je leven volwassen wordt. Ondertussen weet ik wel dat dat helemaal niet zo is. Zo ben ik bv. echt volwassen geworden door te gaan werken, in het buitenland te wonen, kinderen te krijgen, enz. Spijtig genoeg pas echt helemaal door ziekte van één van mijn dierbaren …
Lucas zal later niet zomaar het hoofd laten hangen, Lucas zal niet bij de pakken gaan neerzitten, Lucas zal in het leven bijten en het leven ten volle beleven !!!
Kusjes !