Het weekend is weer voorbijgevlogen, er was dan ook van alles te doen. Lucas’ bloedwaarden waren vorige vrijdag echter nog steeds aan de lage kant, waardoor we toch wel moesten opletten voor besmettingen. We gingen even langs op Lucas’ school omwille van de tweedehandsbeurs, maar konden hem daar helaas niet vrij laten rondlopen en spelen met de andere kinderen. Het weerzien met zijn klasvriendjes maakt toch wel indruk op hem. Zaterdagavond gingen we naar het eetfeest van papa’s school. We waren de eersten, zodat we ook weg konden van zodra het druk werd, wat we dan ook deden. Zondag ging Lucas voor het eerst in maanden met papa mee naar de mis. Het was voor hem een heel erg blij weerzien met vele vertrouwde parochievrienden.
Het organiseren van ons sociaal leven rond Lucas’ ziekte gaat intussen volledig automatisch, we staan er nauwelijks nog bij stil. Lucas zelf is blij met elk uitstapje, maar aanvaardt wonderwel alle beperkingen. Zowel hij als wij beseffen dat het wel eens helemaal anders zou kunnen zijn, zonder sociaal leven en zonder uitstapjes. Wanneer we echter, zoals vrijdag op zijn school, weer even in aanraking komen met het ‘gewone’ leven, laat het ons – en hem – niet onberoerd.
Nog een tweetal maanden en we zouden ons vertrouwde leven weer min of meer moeten kunnen beginnen opnemen. Daar kijken we allemaal samen reikhalzend naar uit, al weten we nog niet helemaal wat dat ‘vertrouwd’ zal inhouden.
Lucas for Life vzw 
De kinderen waren inderdaad blij en verrast om Lucas terug te zien! Het was vertederend…
Ik kan me perfect voorstellen dat dit een enorme indruk en een mix aan gevoelens teweeg brengt. Eén voordeel, als Lucas terugkomt, is voor die kinderen alles terug in orde en vervallen zij snel weer in hun vertrouwde gewoontes. Voor hen maakt het niets uit dat Lucas zo lang weggeweest is.
Wij volwassenen blijven steeds terugdenken aan en vergelijken met het leven van voor de ziekte, maar zijn daardoor minder veerkrachtig.
Lucas heeft ons echter de laatste maanden getoond hoe sterk en veerkrachtig hij wel is. Net deze eigenschappen in combinatie met zijn intelligentie, gaan ervoor zorgen dat hij dit sneller een plaatst gaat kunnen geven in zijn leven. Hopelijk vallen de gevolgen van de bestralingen mee, want daar zal veel van afhangen… Maar weer, kinderen en dus ook Lucas, maken dit anders mee dan wij.
Het enige dat we kunnen doen, is genieten van alle mooie, ontroerende, hartverwarmende momenten samen!