Papa en Lucas zijn weer thuis! Acht chemo’s gehad, nog een te gaan, een mens zou er zowaar euforisch van worden.
Niets is erger dan de onduidelijkheid op de ochtend van vertrek na chemo. De artsen zeggen élke keer op vrijdag dat we de volgende ochtend meteen na het afkoppelen van het infuus naar huis mogen en élke keer is er op zaterdagochtend discussie of er ja dan nee nog bloed genomen moet worden of toch minstens nog een dokter moet langskomen, want hij heeft buikkrampen en is misselijk. Ja wat wil je, hij heeft net chemo gekregen, denken we dan …
De metamorfose na zijn thuiskomst is steeds heel extreem: van superellendig naar dolblij en hyperkinetisch, ook deze keer weer. Oost west, thuis best!
Lucas for Life vzw 
Schrik toch van deze foto… Hij ziet er zo kwetsbaar uit!
Dan overvalt het gevoel van onmacht je toch.
Fijn om te horen dat thuiskomen toch altijd die extra dimensie heeft.
Dikke knuffels xxx