De intraveneuze voeding is gisterenavond opgestart bij Lucas en tot nu toe loopt het allemaal goed. De zware pijnmedicatie die hij kreeg voor de aften en irritatie in zijn mond en keel laten we voorlopig even achterwege. Zijn mond is beduidend minder ontstoken en nu hij niet meer hoeft te eten, zal hij er sowieso minder last van hebben.
Tot nu toe is het totale verlies aan eetlust een beetje een raadsel. Waarschijnlijk is het een combinatie van factoren. Zijn eetlust en smaak hebben zich niet helemaal hersteld na de vorige chemo, door de combinatie met de bestraling. De bestraling zorgt niet alleen voor aften, pijn en irritatie, maar ook voor minder eetlust en totale smaak- en reukverlies. De pijnmedicatie zorgde bovendien voor misselijkheid en overgeven. En de herhaaldelijke pogingen om de sonde te plaatsen hebben mogelijks ook wat schade aangericht aan de slokdarm en de maagingang. Als je dat alles samentelt, is het misschien nog niet zo slecht dat die organen even kunnen bekomen.
Intussen is zijn stem grotendeels verdwenen en moet hij veel hoesten. Het gebrul en geschreeuw van de afgelopen dagen zal daar zeker voor iets tussen zitten, maar het kan ook een gevolg van de bestraling zijn.
We proberen ons te verzoenen met het idee dat we misschien wel tot net voor de feestdagen in het ziekenhuis zullen zitten. Het valt ons zwaar om niet samen thuis te kunnen zijn, maar we proberen optimistisch te blijven: de prognose is goed, Lucas vindt het momenteel wel leuk in het ziekenhuis, het eetgevecht is gestaakt en het vreselijke jaar 2013 is bijna voorbij. 2014 staat symbool voor een nieuw begin en het komt met rasse schreden dichterbij.
Lucas for Life vzw 
Als je zo alles bij elkaar zet wat Lucas voelt en meemaakt, staat je wereld even stil… Maar voor ons, buitenstaanders, is het zo gemakkelijk om even te slikken en weer doorgaan. Ik kan mij onmogelijk inbeelden in welke hel jullie je bevinden. Het maakt me boos, verdrietig, nietig,… Wat zou ik graag een tovenaar willen zijn, gewoon voor één dag. Lucas staat bovenaan mijn lijstje van dingen die ik zo graag wil veranderen. Maar dat kan niet. Wat er ook gebeurt, weet dat mijn deur altijd voor jullie open staat, dat mijn schouders voor jullie sterk zijn! Dikke knuffels
Marijke
Ik kan het niet beter verwoorden dan Marijke. Wat zouden we graag willen toveren en het jaar 2014 wat sneller dichterbij brengen zodat alles achter de rug is. Iedere dag opnieuw gaan jullie door kleine en grote gevechten, terwijl je daarbij nog eens een huishouden moet draaiende houden en ook nog andere kinderen hebt rondlopen. Wat knap dat jullie zo openhartig durven schrijven, en daarbij zelfs nog positief proberen te blijven. Bewondering! We blijven onverminderd, dag in dag uit, voor jullie bidden en duimen!