UZ, Dagzaal. Hier zijn we weer, na een afwezigheid van een maand die echt voorbijgevlogen is! Vandaag wordt de allereerste scan gemaakt sinds het einde van de behandeling. We vinden het ontzettend spannend.
Tot nu toe liep alles vlot: aanprikken, bloedname, thoraxfoto, consultatie anesthesie en dan de scan zelf. Het wachten blijft zenuwslopend en het feit dat hij onder narcose moest, maakt het toch extra lastig: nuchter blijven, lang wachten in de ontwaakzaal, hopen dat het eten en drinken nadien niet verkeerd uitdraait …
We wachten nu nog op de dokter om de resultaten te bespreken. “Wat als?” durven we toch eens aan elkaar vragen. Wat als het niet ok is en er volgt weer een behanding. Wat dan? Wie blijft dan thuis? Hoe gaan we dan om met dat slechte nieuws? De vragen stokken snel, want antwoorden kunnen we toch niet geven. Zolang je het niet uit de mond van een dokter hoort, blijft het pure hypothese, een waanbeeld dat we ons niet willen voorstellen.
Dus wachten we maar gewoon verder af. We zien wel …
Lucas for Life vzw 
We duimen voor een goed resultaat!!!! ❤
Wat als… Zo’n hatelijk gegeven, zo’n verschrikkelijke zin… En dan de werkelijkheid : je hebt dit niet in de hand. Niemand kan je zeggen wat er zal gebeuren, niemand kan in de toekomst kijken.
Eén ding is zeker. Is het positief, dan vier ik mee. Is het negatief, dan vecht ik mee.
Veel moed!