“Lucas, zet je recht en eet nu toch eens eindelijk je boterham op. Derde keer al dat ik het zeg” zeg ik boos. “Maar ja mama, ik had het nog niet gehoord hoor” zegt Lucas klaaglijk. “Je weet toch dat ik met dit oor niet goed hoor. Ik kan daar niks aan doen hoor” vervolgt hij met zijn meest onschuldige gezicht. “Lucas Bruyland, dat is je andere oor. Met dit oor hoor je prima” zeg ik al heel wat minder boos. Ik moet zelfs stiekem glimlachen. Zo’n deugniet! “Ja maar, mama, als ik mijn vinger in mijn goede oor steek, dan hoor ik er toch écht niet goed mee hoor” probeert hij nog. Maar de boterham is intussen toch binnengewerkt.
Het gaat opperbest met Lucas. Hij gaat heel goed om met zijn gehoorverlies: houdt er rekening mee om zijn plaats te kiezen, zegt het als het moet gezegd worden en misbruikt het als het hem uitkomt (en dat laatste is nieuw en zullen we nog wel bijsturen). Hij heeft een supervakantie achter de rug: elke voormiddag een theaterkampje waar hij helemaal in opging en elke namiddag in de tuin gespeeld met Ruth en met een hele reeks speelvriendjes die we uitgenodigd hadden. De supertrampoline die hij en Ruth voor hun verjaardag kregen (handig toch, zo twee verjaardagen in dezelfde maand) heeft zijn diensten al bewezen.
Wij zien het voorjaar en de zomer vol ongeduld tegemoet!
Lucas for Life vzw 