Indrukwekkende gebeurtenissen maken soms zoveel indruk dat je nog perfect weet waar je was en wat je aan het doen was. Zo ook vandaag, exact één jaar geleden: het avondeten net gemaakt, kijkend op de klok, het telefoontje uit het ziekenhuis met de zachte indringende woorden: “Lieveke, het gaat niet goed met Lucas. De dokters spreken van kanker.”
Dat maakt van vandaag een vreemde verjaardag. Alsof je eindeloos opnieuw kijkt naar de openingsscène van een horrorfilm waarvan je de goede afloop al weet. Een soort herbeleven om het te plaatsen, zonder te willen relativeren maar tegelijk voortdurend heel goed beseffend dat het allemaal slecht had kunnen aflopen. Het is niet de “klop” uit de liefdevolle waarschuwing “jullie krijgen jullie klop nog”. Wèl het besef dat alles nog lang niet uit ons systeem is. En dat is maar goed ook.
Gelukkig is het weekend, met veel tijd voor elkaar.
Een vreemde verjaardag
Lucas for Life vzw 
De goede afloop is het belangrijkste… Maar dat wist je toen niet.
Maar het is ook zo herkenbaar. Voor ons blijft ’19 augustus 2011′ voor altijd tot in detail in ons geheugen. Nu kan ik het allemaal al veel beter plaatsen, omdat ook ons verhaal goed is afgelopen. Af en toe krijg ik nog een kleine ‘klop’… maar het hoort er bij. Het doet me weer met beide voeten op de grond staan, het maakt me dan weer zo dankbaar, maar ook zo kwetsbaar…
Enfin, we duimen voor Lucas, dat zijn verhaal mooi verder mag verlopen!
Lieve groetjes van Saskia & Poekie