Het was dit weekend de zoete inval in ons huis. Korte en lange bezoeken wisselden elkaar af, iedereen paste zich aan aan het ritme van ons huishouden en zo hadden we steeds een goedgevulde eettafel en entertainment voor Lucas en Ruth en onszelf. Vooral Lucas, die vrijdagavond een grote dip had, leefde dit weekend op van zoveel leven in de brouwerij.
De onzekerheid waarin we sedert donderdagnamiddag leven, begint zo langzamerhand door te wegen. Waarom horen we niks van het UZ? Weten ze het zelf niet? Hebben ze het al opgegeven? Het verschil met de vorige keer is zo ontzettend groot. Naarmate de onzekerheid langer duurt, neemt ook de vastberadenheid toe om morgen toch nog eens contact op te nemen en informatie los te peuteren.
Dank aan iedereen voor alle blijken van medeleven, alle betrokkenheid, alle steun. Het betekent heel veel voor Lucas en voor ons.
Lucas for Life vzw 
Zoveel mensen die met jullie mee hopen, duimen en bidden. Hopelijk kan het jullie onzekerheid en angst toch even mee ondersteunen! En inderdaad, hopelijk krijgen jullie morgen meer informatie! We denken aan jullie!
Ongeloof, onbegrip en zoveel vragen…Lucas en jullie allen hebben zo hard gevochten en verdienen nu eindelijk toch de nodige rust! Toch heel blij dat jullie zoveel steun en hulp in jullie naaste omgeving vinden, weten dat je geliefd bent kan een mens zo’n wonderlijke kracht geven.. Heel veel sterkte en steun in de komende dagen, mn gedachten zijn bij jullie en de familie, ik duim heel erg mee!