De MR-scan van vorige zondag was niet vanzelfsprekend: bij het aanprikken sloeg Lucas in paniek en wou niet meewerken. Het kostte veel energie en overredingskracht om alles uiteindelijk te laten doorgaan, en dat lukte wonderwel. Deze middag kregen we dan de resultaten van dit onderzoek.
Het gezwel in Lucas’ hoofd is groter geworden, maar het is nog niet duidelijk of het om een tumor gaat of om littekenweefsel. Om te proberen meer zekerheid te krijgen, wordt volgende week dinsdag een biopsie uitgevoerd. Een week later mogen we op woensdag die resultaten gaan bespreken.
Die biopsie kan negatief nieuws geven (zeker een tumor) of de onzekerheid verlengen (misschien een tumor, misschien toch littekenweefsel). Het is maar de vraag wat te verkiezen is.
Intussen reist zijn zeer complexe dossier de wereld rond op zoek naar precedenten en antwoorden. Helaas heeft dat tot nu toe nog geen resultaten opgeleverd.
Lucas for Life vzw 
Wachten, wachten,… en nog steeds die onzekerheid! Ik hoop echt dat jullie snel antwoorden gaan krijgen hoor. Natuurlijk hopen we op ‘goede’ antwoorden! Maar hoe dan ook… deze onzekerheid duurt al veel te lang! We denken aan jullie!!!! Lieve groetjes, Saskia & Poekie 🙂
Geduld, het is een schoon deugd, maar dat van jullie wordt nu wel heel erg getest… Het is niet eenvoudig, dat begrijp ik en dat de dokters geen overhaaste beslissingen of conclusies willen/kunnen trekken, ook daar heb ik begrip voor. maar dat helpt jullie niet vooruit. Jullie leven staat nu weer el enkele maanden “on hold” en daar zijn ook grenzen voor.
Maar als ik jullie zie, hoe jullie toch voortdoen, hoe jullie er toch steeds weer SAMEN ertegenaan gaan, dan loop ik over van respect, van emoties, van trots. Eigenlijk zouden jullie een boek moeten schrijven over de manier waarmee jullie hiermee omgaan. Dat is zó sterk! ik denk dat er vele mensen hiermee gebaat zouden zijn. Ook de moeilijke momenten die er ongetwijfeld zijn, krijgen een plaats in jullie leven. Maar steeds weer vinden jullie de kracht om er weer te staan.
Jullie zijn geweldig en daarom zie ik jullie zo graag!
Dikke knuffel
Marijke
Een mens zou soms moedeloos worden van de onzekerheid en vooral ook de machteloosheid. Je zou er versteld van staan wat een mens in staat is te “ver – dragen”; het is alsof je steeds weer mentaal uit elkaar gerokken wordt, en telkens weer denk je dat de rekker nu wel zal knappen. Maar nee hoor. Er kan steeds nog wat bij. Wij duimen mee voor jullie. Lucas is nooit ver weg uit onze gedachten. Lieve groet, Nathalie
Mag ik jullie allen een gelukkig nieuw jaar wensen in de hoop dat positief nieuws de bovenhand haalt? jan van eycken