Na het ontbijt willen/kunnen we het niet langer uitstellen: we vertellen Lucas dat hij opnieuw kanker heeft en maandag chemo krijgt.
Hoewel we toch wel wat traantjes hadden verwacht, neemt hij het nieuws heel rustig op. En vervalt hij meteen in zijn “opportunistische” ziektemodus. “Krijg ik dan weer een groot genezingsfeest?” vraagt hij met een ondeugend glimlachje. “Dan mag ik ook weer eten en drinken wat ik wil?” En even later, bedachtzaam: “Dan ga ik weer veel bezoek en cadeautjes krijgen.”
Maar de allergrootste glimlach zien we op zijn snoet verschijnen, wanneer we vertellen dat directeur Jan alweer een thuisjuf voor hem geregeld heeft. Niemand minder dan zijn eigen juf Lies zal vier uurtjes per week bij ons thuis komen!
Vijf minuten later, bijna langs zijn neus weg: “Het is niet leuk dag ik weer kanker heb. Dat is al de tweede keer.” Als een nuchtere samenvatting van een onbevattelijke werkelijkheid.
Nu het ook naar hem toe is uitgesproken en al zijn rechten en vrijheden nog eens helder geformuleerd, zijn we helemaal klaar voor de strijd. We gaan er allemaal samen tegen aan!
Lucas for Life vzw 
Jullie hebben mijn steun!
~Emilie Xx
En wij (lees: al jullie vrienden en familie) strijden aan de zijlijn mee…! Lang leve lucas! In de ware betekenis van deze uitroep!! Xxx
Fantastische modus! Ik wil alvast meedoen in zijn pakjes :). Mijn schoonbroer heeft 3 fietsen die te klein zijn geworden voor zijn kroost: een kleuterfiets (ev. voor Ruth) en 2 lagere school fietsen. Interesse? Ik lever ze met plezier aan huis tijdens de paasvakantie. Voor om het even wat ook: even bellen of mailen en we komen eraan.
Kop op! We duimen xxx
Lieve Lucas, I carry your heart, I carry it in my heart …
Lucas, en het hele gezin, heel veel sterkte in deze oneerlijke strijd! we sturen veel positieve vibes jullie kant op!