Telefoontjes, SMSjes, kaartjes, massa’s kadootjes, berichtjes op Facebook, like-acties op Facebook, schouderklopjes, aanbod van hulp, brandende kaarsen, gebeden, ….
En dat allemaal van vrienden, collega’s, buren, familie, leerlingen, oud-collega’s, oud-leerlingen, vage kennissen, ouders van Lucas’ school, …
Ik moet eerlijk toegeven dat het allemaal zeer overweldigend is. Maar tegelijk doet het ook heel veel deugd. Want zonder al die steun en aanmoediging zou het allemaal nog veel zwaarder zijn.
Dank je wel iedereen, zo houden wij vol!!
Lucas for Life vzw 
Nog veel succes gewenst
je geeft ons de pap met de lepel in de mond, he Tomas ! Niet evident om lief en leed met vrienden te delen … en toch is dat ook voor “buitenstaanders” belangrijk … het optimisme waarmee jullie al die ellende aanpakken, daar kunnen velen nog wat van leren … en dan is het ook fijn en makkelijker voor die “buitenstaanders” om in diezelfde “modus” mee te “zingen” … bedankt daarvoor en nog heel veel goeie moed. Ik hoop van harte dat je uit de komende zware weken en maanden minstens even veel mooie momenten kan uithalen ! Dikke zoen voor de hele familie, van onze hele familie !!
Veel sterkte !
We denken aan jullie !
Dat is het minste wat we kunnen doen…van ver ‘meeleven’ door kaarsjes te branden en veel aan jullie te denken! En dat gaan we blijven doen!
we kunnen niet veel doen … en zijn blij dat we allemaal samen toch het verschil maken. jullie zijn een stel fantastische mensen. we blijven mee hopen en denken aan jullie. Knuf, ingrid
Lieve Tomas en Diewer
Er zijn terecht veel sympathisanten die meeleven met jullie allen. en als die stroom aanmoedigingen eens even stilvalt, roep dan maar, zodat iedereen weer in gang kan schieten 😉 Over het algemeen denk ik dat jullie niet moeten aarzelen om hulp te vragen (van dichtbij of ver), want samen kan je meer aan!
Ik begrijp dat alles overweldigend is… Zo’n situatie kan ik me slechts gedeeltelijk indenken en dan lijkt het me al hels. In vergelijking had/heeft Linde maar een klein gezondheidsprobleem maar rond de periode van de diagnose was ik ook wat van slag en het heeft een tijd geduurd voor het ‘uit mijn systeem’ was… Tijd, tijd en nog eens tijd, tot het weer op zijn plooi komt!
xxx
Lucie