Wij zijn intussen al gewoon aan de ‘nieuwe’ zieke Lucas, het kleine jongetje dat elke dag strijd voert en daardoor veel meer zorg nodig heeft dan een gewone gezonde kleuter. Elk lachje, elk stapje, elk hapje wordt op applaus onthaald, omdat het niet meer vanzelfsprekend is. Maar zo nu en dan worden we herinnerd aan het verleden, waarin Lucas een actieve spontane kleuter was. Het leegmaken van zijn jaszakken deze morgen deed ons weer even glimlachen: een paperclip, een stukje krijt, een speldje en een dopje. Dat was Lucas ten top: schattenjager die tot onze grote wanhoop alles van de speelplaats meenam naar huis. En wij maar sakkeren als de filter van de wasmachine weer eens tegensputterde … Kan niet wachten tot dit nog eens gebeurt!
Kleine dingen
Lucas for Life vzw 
Dat begrijp ik maar al te goed 🙂 Het doet toch een beetje deugt hé, een mens weet niet wat doen om goed te doen. Wij wensen jullie veel sterkte en zijn heel nabij in gedachte en gebed, dikke zoen 🙂
Ja, dat is hier thuis ook zo hoor…kauwgum die blijft plakken, en dan na een wasbeurt uit de broekzakken tevoorschijn komt brokkelen. Ben blij als ik lees dat nu en dan toch heel even de zon weer schijnt, dan maakt mijn hart een sprongetje en denk ik : ”Yes!”, hoe zwaar en moeilijk de weg ook is, we gaan hem, en in gedachten gaan wij hem met jullie, van dag tot dag, met alle ups en downs. Lieve kleine Lucas, heel veel moed en sterkte en hopelijk tussendoor ook de nodige adempauzes, en we denken aan jou en doen elke dag een gebedje…lief klein ventje, aan het eind van de weg wacht de dag dat het voorbij is, en daar kijken we samen met jou naar uit. N.