Lucas was altijd al zorgzaam, maar door zijn ziekte is die eigenschap nog prominenter naar voor gekomen. Het is geweldig om te zien hoe graag hij ‘zorgt’ voor zijn kleine zus: haar helpen met de zaken die ze nog niet kan, eindeloos goed praten ‘Ruthje weet dat nog niet he mama. Ruthje kan dat nog niet he, zij is nog klein …” Niet dat ze elkaar niet af en toe flink in de haren vliegen hoor. Hoe zorgzaam ook, Lucas blijft een kleuter die zichzelf zeker niet zal vergeten …
Vandaag ontfermde hij zich tegelijk over zijn zus en over onze huisschildpad Suzie. Suzie werd gevoed en Ruth kreeg tegelijk een ganse les in schildpadverzorging. “Oooooh, pwàchtiggg! Suzie dikke (flinke) meid! Suzie eten hap hap hap. Lucas lief” riep Ruth enthousiast uit. Het was prachtig – excuseer “pwaàchtiggg” – om die twee, of moet ik zeggen drie, samen bezig te zien.