Nog 3 … De markt van Marrakech

Wie een koe koopt op de markt van Marrakech, zal nooit de volle pot betalen. Op de markt van Marrakech wordt onderhandeld, bedongen, afgepingeld tot beide partijen zich in de prijs kunnen vinden. Papa gebruikt graag de uitdrukking “mannen, we zijn hier niet op de markt van Marrakech hé” als het jonge grut -op school, maar ook thuis -weer eens een aanslag pleegt op zijn goedhartigheid.

Lucas is intussen een Meester-Onderhandelaar. Naarmate de behandeling op zijn einde loopt, komt ook het einde van een heleboel voorrechten, uitzonderingen en toegevingen van de afgelopen maanden. We hebben het bewust nooit onder stoelen of banken gestoken als iets een uitzondering was, dus hij weet bijzonder goed wat er binnenkort weer allemaal ‘gewoon’ zal worden.

Deze avond werden er zware onderhandelingen gevoerd over toch-een -dessertje-ookal-is-mijn-bord-niet-leeg , “want ik ben nog niet helemáál beter he”. Het was blijkbaar ook niet de eerste keer vandaag, want op school had zijn vieruurtje -popcorn- als lunch gegeten en omgekeerd. “Was het bij oom Gijs ook Marrakech? De koeien stonden daar precies ook goedkoop” zeiden we lachend en Lucas schaterde het uit.

Zijn eerste volledige schooldag was vermoeiend, maar hij heeft er van de eerste tot de laatste minuut van genoten. En de prijs van de koeien zullen we geleidelijk wel weer opdrijven, zowel thuis als op school. Lucas heeft uiteindelijk wel gelijk: hij ís nog steeds is behandeling. Maar het einde komt nu wel heel snel dichterbij: nog drie bestralingen en het zit er helemaal op!