Gisteren was er schoolfeest in de school van Lucas en Ruth. Wat al van oudsher een fijne en feestelijke gebeurtenis was, is dit jaar wel héél speciaal. Vorig jaar kreeg Lucas net de op dag van het schoolfeest zijn allereerste chemokuur toegediend. Gelukkig werd het optreden op het schoolfeest toen verzorgd door de kinderen van de lagere school, zodat hijzelf geen optreden moest missen.
Dit jaar was het eerste schoolfeest na de kanker, het laatste schoolfeest van Lucas als kleuter , het eerste van Ruth én het enige gezamenlijke kleuterschoolfeest van Lucas en Ruth. Het is vermoedelijk niet nodig te vermelden dat we net niet op de eerste rij zaten en dat er heel wat traantjes van ontroering rolden …
Weer een van die gelegenheden waarvan we het ons niet kunnen voorstellen dat we het zonder Lucas hadden moeten meemaken. Maar hij is er (nog) en dat feit op zich maakt elk gebeuren ontzettend intens en bijzonder.