Lucasforlife#5

Roos, één van onze bovenbeste buurmeisjes, die nu in India verblijft, deelt met ons volgende herinneringen:

Toen Lucas voor de eerste keer voor de deur stond zag ik een kleine speciale jongen. Toen wij een paar keer bij mekaar gingen spelen, zag ik een vrolijke, nog altijd speciale Lucas. Na een tijdje maakten we ook tijd voor een burenbrunch bij de familie Bruyland-van der Meijden met lekkere broodjes, eitjes……. We speelden er heel veel; voor de jongens oorlogje, voor de meisjes Frozen en voor Lucas ziekenhuisje, met zijn heel uitgebreide verzameling spuitjes, doekjes, ….. Maar de popjes mochten natuurlijk niet ontbreken en Olaf al zeker niet. De volgende dag probeerden we zo hoog mogelijk te springen op de trampoline om elkaar te kunnen zien over de tuinmuur heen, en zo hard mogelijk roepen “Ik ben hiiieeeerrrreee!!!!” .
En het burenweekend (het bovenste beste buren weekend) om nooit te vergeten. We speelden er met alle kindjes “mamatje en papatje”. Lucas wou perse “glote zus van Ruthje” zijn. We kamden onze haren met een tak. Bij ons ging dat maar bij Lucas kietelde dat want hij was bijna kaal.

Toen we voor de laatste keer op bezoek gingen (voordat we gingen verhuizen) was het niet makkelijk maar iedereen genoot ervan. En nu in Indië denken we aan een fantastische Lucas die nooit meer weggaat.