Geduld is een schone deugd …

We zijn al sedert 9u deze ochtend in het UZ op de dagzaal voor de eerste tussentijdse chemo. En we wachten nog steeds … De afgelopen weken waren één grote oefening in geduld: eindeloos wachten op onderzoeksresultaten, verpleging, dokters, medicatie, voorschriften. En natuurlijk ook wachten op een diagnose en een behandelingsplan. Ook al wordt er alles aan gedaan om dit wachten zo aangenaam mogelijk te maken voor ouders en kinderen, het blijft een vervelende zaak. Maar het ergste is wel de tijd die verloren gaat door slechte communicatie tussen het personeel en dat is hier helaas schering en inslag. Soit, we blijven wél met alle plezier vrijwillig wachten om deze namiddag om 17u de professor te zien die moet beslissen of Lucas zijn tracheostoma nog nodig heeft.