“Doen we dat thuis ook?” vroeg Lucas op de fiets. Het voortuintje waarlangs we reden was helemaal aangekleed met Halloween attributen. “We kunnen wel íets doen” probeerde ik het enthousiasme nog te temperen. Maar er was geen houden meer aan. En dus trokken we vandaag naar de groentenwinkel, op zoek naar een mooie pompoen. Het grootste exemplaar lag uitnodigend te lonken aan de deur van de winkel. Aan die verleiding was niet te weerstaan. Pompoensoep is daarenboven altijd lekker. Met een dolenthousiaste Lucas terug naar huis, pompoen wegen (20 kg), akelig gezicht op teken en maar uithollen. Met 2 grote ketels soep kunnen we wel even voort.
Tag: thuis
Overgeven, overgeven en ja … Overgeven
De chemo laat zich lang en stevig voelen deze keer. Na een hele dag overgeven en erge buikkrampen gisteren, herleefde Lucas gisteravond plots helemaal. Hij lachte, sprong en kwam aan tafel om een gigantisch bord witloof met hesp en kaassaus te verorberen en oh ja, ook nog een stuk gebraden kip. Ook de medicatie ging vlot binnen en om 19u begon een rustige nacht.
Helaas ging het deze morgen vroeg weer in mineur: erge buikkrampen en weer overgeven, overgeven en ja, overgeven. Vreselijk om hem zo ellendig te zien en je zo machteloos te voelen. Een kersenpitkussen warmen, even bij hem zitten, voetjes masseren, meer kunnen we niet doen en zelfs dat wordt soms geweerd. In zijn diepste ellende sluit hij zich af van alles en iedereen.
Hopen maar dat de chemo snel uitgewerkt is. We hebben ‘maar’ twee keer meer te gaan, maar het belooft nog heel zwaar te worden, zeker in combinatie met de bestraling.