We zijn weer thuis. Lucas is duidelijk heel moe van de chemo en heeft ook weer meer last van buikkrampen, wat het eten in de weg staat. Gelukkig hebben we de sonde om dat op te vangen en moeten we hem niet voortdurend onder druk zetten om toch iets te eten of te drinken. Ook voor het toedienen van de hele medicatiehandel (het is een boekhouding op zich) is de sonde erg handig.
Intussen willen we ook proberen onze opvoeding weer wat op de rails te krijgen. De afgelopen weken is daar niet veel van in huis gekomen. Dit zijn natuurlijk uitzonderlijke omstandigheden, maar die kunnen gerust nog maanden tot een jaar voortduren. Zolang kunnen we ons opvoedingsproject niet bevriezen, anders hebben we hier over enkele maanden twee kindjes “waar niks meer mee aan te vangen valt” in huis. Het is echter nog even aftasten in hoeverre we onze opvoeding moeten aanpassen aan de omstandigheden en waar we de grenzen moeten trekken. Een echte evenwichtsoefening tussen het normale en het uitzonderlijke dus.
Lucas for Life vzw 