Zelf doen!

De laatste weken hebben we twee kinderen in huis die heel erg op hun zelfstandigheid staan.  Lucas was altijd al een behoorlijk zelfredzame kleuter, maar door de kanker was dat helemaal weggevallen.  Nu hij zich beter begint te voelen – “Chemo Kasper is mij aan het genezen he mama, ik voel het hoor” – heeft hij een energieopstoot gekregen om u tegen te zeggen.  Hij doet zoveel mogelijk zelf van zijn verzorging en helpt waar hij maar (denkt dat hij) kan.  Niet alleen is het vaak een echte hulp, vooral het feit dat hij er zelf merkbaar gelukkig van wordt, is voor ons onbetaalbaar.  Kleine zus Ruth moet echter voor haar broer niet onderdoen.  Het meest gehoorde zinnetje is tegenwoordig “Guthje toen!” in alle toonaarden en volumes.  En het lukt haar nog vaak ook: de trap op en aflopen, springen, overal op en afklauteren, kopvoeters tekenen, boterham smeren, pamper aandoen … Het lukt haar bijzonder aardig! Waar papa en mama absoluut niet mogen helpen, mag grote broer Lucas dat dan weer wel.  Lucas’ hulp wordt op luid gelach en geschater onthaald en ze is niet spaarzaam met de complimentjes en bedankjes: “Babo Lucas! Dikke (flinke) meid! Tatuwel!” Heerlijk om te zien dat broer en zus in deze toch wel bijzondere tijden zo naar elkaar toegroeien.