Tag: gaan werken

Met de komst van de maand september leven we allemaal weer in een hogere versnelling: de grote broers weer naar school, grote zus weldra op kot, Ruthje weer naar de crèche, mama weer aan het werk, regelmatig werkmannen in huis, … Hoewel er natuurlijk veel aan Lucas voorbijgaat, doordat hij thuis blijft, is ook zijn agenda goed gevuld.  Op maandag- en dinsdagnamiddag krijgt hij thuisonderwiis en op woensdag muziektherapie.  Op donderdag moet er meestal een bloedname gebeuren en gaan we om de drie weken het ziekenhuis binnen voor chemo.  Daarnaast doet papa, die thuis blijft om voor Lucas te zorgen, nog een heleboel dingen samen met hem: boodschappen doen, naar de speeltuin gaan, klussen, werkblaadjes maken, fietsen, samen musiceren, mama opzoeken op haar werk … Veel tijd om zich te vervelen blijft er niet over.  We krijgen ook nog steeds veel bezoek over de vloer, zowel voor Lucas als om het nieuwe huis te bekijken.  Het zijn unieke tijden: enerzijds hebben we nog nooit zoveel tijd gehad als nu, anderzijds zijn we nog nooit zo weinig baas geweest over onze tijd –  en dat laatste viel, gezien Lucas’ verbazingwekkend goede gezondheid, dan nog heel erg mee.  We kunnen maar hopen dat het zo blijft, aftellen en uitzien naar het einde van de behandeling.  Dankzij de drukte en afwisseling gaat het gelukkig allemaal sneller vooruit.

Op het werk: voorlaatste schooldag en laatste dag klassenraden. Lucas met mama achterlaten op de dagzaal voor een kleine chemokuur en dan doorrijden om te gaan werken. Het heeft iets heel bevreemdends; een switch tussen het ene universum en het andere. Met een onoverbrugbare kloof tussen de twee. Hoe lief en deugddoend ook de eindeloze stroom van betrokken reacties van collega’s. De verleiding om te bellen ‘dat ik niet op school zou geraken’ loerde toch even om de hoek.
Gelukkig maar heel even, want gaan werken is ook een uitlaatklep. En vooral een noodzakelijke verbinding met een ‘normaliteit’ die soms verloren lijkt.